Türk vergi hukukunda gecikme faizi oranının belirlenmesinde idarenin takdir yetkisi sorunu: İktisadi ve hukuki bir analiz

Abstract

Bir normda idarenin takdir yetkisinin saptanması idari yargı denetiminin sınırlarının çizilmesi bakımından büyük öneme sahiptir. Bununla birlikte öğretide idarenin takdir yetkisini saptamak üzere geliştirilen ölçütlerin bu işlevi tam olarak yerine getirdiği söylenemez. Bu çalışmada önerilen ölçüt, takdir yetkisini normun konu ve amaç unsurlarından hareketle saptamaktadır. Önerilen ölçüt, gecikme faizi oranını belirleyen 6183 sayılı AATUHK’nın 51’inci maddesinin analizinde kullanılmıştır. Bu analiz neticesinde Bakanlar Kurulu kararlarında kullanılan oran belirleme yetkisinin bağlı yetki çerçevesinde kullanılması gereken bir yetki olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışmanın son bölümünde, Fisher etkisi kullanılarak Bakanlar Kurulu kararlarında bağlı yetki doğrultusunda belirlenmesi gereken gecikme faizi oranlarının hukuka aykırı saptandığı ortaya konulmuştur.

Determination of the administrative discretion in a legal norm has an utmost importance in setting the framework of administrative procedural supervision. However, it is not possible to assert that the criteria suggested by the doctrine in order to determine the discretionary power of the administration fulfil this function completely. The criterion suggested in this study determines the administrative discretion basing on the subject and purpose elements of the norm. The suggested criterion has been used in analysing the article 51 of the Code 6183 which determines the overdue interest rate. As a result of this analysis, it has been concluded that the rate determination power used in the decisions of the Council of Ministers is such a power that should be used in the framework of prescribed power. In the final part of the study, by using Fisher Effect, it has been proved that the overdue interest rates which should be determined in virtue of prescribed power have been determined in an unlawful way.