Osmanlı şuara tezkirelerinde zeyl geleneği

Abstract

Kelime anlamı olarak bir şeyin devamı, eki, bir şeye katkı, ulama anlamlarına gelen zeyl; kültür terimi olarak ise, bir yazarın eserini tamamlamak üzere yazılan bölüm, yapılan katkı anlamlarında kullanılmıştır. Klasik Türk edebiyatında tezkire türünün, belli bir dönemden sonra neredeyse bütün örneklerinin birbirini tamamlar nitelikte zeyller ile devam ettirilmesi, türün gelişim seyri açısından bu geleneğin yerini incelemeyi zorunlu kılmaktadır. Bu makalede şuara tezkireleri zeyl geleneği çerçevesinde değerlendirilecek, söz konusu geleneğin türe ve edebiyatın seyrine katkıları sorgulanacaktır.

“Zayl” means literally an addendum and/or contribution to something; but in the field of literary studies it means the section which is written to add on a scholarly work of an author. Almost all the examples of tazkira genre after a certain period of classical Turkish literature continued with “zayl”, therefore it is necessary to examine this tradition to see the development of the genre. In this article, biographies of poets from the Ottoman literary culture will be evaluated by focusing on “zayl” tradition, its contribution to Ottoman literary heritage in general and as a genre in particular.