Effect of Vitamin D Status on Invasive Electrophysiologic Parameters and Atrial Fibrillation Inducibility

Abstract

Deficiencies of Vitamin D (VitD) has been associated with coronary heart disease, hypertension and left ventricular hypertropy. However its effects on cardiac conduction system and atrial fibrillation (AF) predisposition have not been studied yet. In this study we aim to evaluate the effects of VitD on invasive electrophysiologic parameters and AF inducibility. Materials and Methods: This retrospective crosssectional study included 135 patients. Study population was divided into three group as VitD sufficient, VitD insufficient and VitD deficient according to baseline vitD levels. Patients’ invasive electrophysiologic parameters and induced AF episodes were recorded. Results: Corrected sinus node recovery time, baseline cycle length, atrial-His interval, His-ventricular interval and Wenckebach cycle length were lengthened in vitD deficient group but they didn’t reach statistical significance. The rate of AF inducibility was twice as likely in VitD deficient group than sufficient group, however, it also didn’t reach statistical significance. Conclusion: Baseline VitD levels were not associated with cardiac electrophysiologic parameters and AF inducibility. To demonstrate the role of VitD in cardiac conduction system and AF inducibility thoroughly, further studies such as addressing VitD replacement are warranted.

Amaç: Vitamin D (vit D) eksikliği, koroner kalp hastalığı, hipertansiyon ve sol ventrikül hipertrofisi ile ilişkili bulunmuştur. Ancak kardiyak iletim sistemi ve atriyal fibrilasyon (AF) yatkınlığına etkisi henüz araştırılmamıştır. Bu çalışmada, VitD'nin invaziv elektrofizyolojik parametreler ve AF indüklenebilirliği üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif kesitsel çalışma 135 hastayı içermektedir. Çalışma popülasyonu, temel vitD düzeylerine göre VitD yeterli, VitD yetersiz ve VitD eksikliği olmak üzere üç gruba ayrıldı. Hastaların invaziv elektrofizyolojik parametreleri ve uyarılan AF epizodları kaydedildi. Bulgular: Düzeltilmiş sinüs nodu iyileşme zamanı, bazal döngü uzunluğu, atriyal-His aralığı, His-ventriküler aralık ve Wenckebach siklus uzunluğu, vitD eksikliği olan grupta uzamış, ancak istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. AF indüklenebilirlik oranı, VitD eksikliği olan grupta, yeterli gruba göre iki kat daha fazlaydı., ancak istatistiksel olarak anlamlı değildi. Sonuç: Bazal VitD seviyeleri kardiyak elektrofizyolojik parametreler ve AF indüklenebilirliği ile ilişkili değildi. VitD'nin kardiyak iletim sistemindeki rolünü ve AF'nin indüklenebilirliğini tam olarak göstermek için VitD replasmanını da içeren daha ileri çalışmalar gereklidir.