Evliliğin Son Bulmasının Aile Konutuna Etkisi

Abstract

Aile konutu, eşlerin birlikte seçtikleri aile yaşamlarının merkezi durumuna getirdikleri konuttur. Konutun bu niteliği kaybetmesi ancak evliliğin sona ermesi (boşanma veya butlan kararının kesinleşmesi, ölüm) ile olur. Evliliğin son bulması halinde konutta kimin oturacağı, bu konutun kime tahsis edileceği sorunlu bir konudur. Medeni Kanun’un 240. maddesi, sağ kalan eşin eski yaşantısını devam ettirebilmesi için, ölen eşine ait olup birlikte yaşadıkları konut üzerinde kendisine katılma alacağına mahsup edilmek, yetmez ise bedel eklenmek suretiyle intifa veya oturma hakkı tanınmasını isteme hakkı tanımıştır. Ayrıca bu eş, ev eşyası üzerinde kendisine mülkiyet hakkı tanınmasını da isteyebilir. Konu, böylece edinilmiş katılma rejimi bakımından sadece “ölüm” hali için düzenlenmiş, boşanma veya mutlak butlan davası açılarak sona ermesi halinde nasıl bir uygulama olacağına ilişkin hüküm sevk edilmemiştir. Bu halde, Medeni Kanun’un 169. maddesindeki boşanma veya ayrılık davası açıldıktan sonra davanın devam süresince alınacak, tedbir nafakası gibi geçici tedbirler de sorunu tam olarak çözmeye yetmemektedir. Aile konutundan kimin faydalanacağı sorununun ölüm dışındaki haller için de düzenleme konusu yapılması ve paylaşmalı mal ayrılığı için Medeni Kanun’un 254. maddesindeki düzenlenmeye benzer bir hükmün kaleme alınması sorunu biraz olsun giderebilir.