Pulmoner Rehabilitasyonda Solunum Egzersizleri Reçeteleme ve Uygulama Prensipler

Abstract

Pulmoner hastalıklar; ventilasyon kısıtlılığı, pulmoner gaz değişim anormallikleri, periferik ve respiratuvar kas disfonksiyonu, kardiyak disfonksiyon, psikososyal komorbiditeler ve motivasyon azlığı nedeniyle egzersiz intoleransına neden olabilmektedir. Kanıta dayalı tıp bağlamında sınırlamalar olmasına rağmen, bronşiyal hijyen teknikleri kronik obstrüktif akciğer hastalığı, kronik bronşit ve bronşektazi hastalarında mukus atılımını arttırmak için endikedir, çünkü bu hastalıklarda mukus birikimi pulmoner fonksiyonlarda azalmaya, mortalite ve morbiditede artmaya neden olur. Kontrollü solunum teknikleri bilinçli ve koopere olan hastada göğüs kafesinin dinamik hiperinflasyonunu azaltmak ve gaz değişimini düzeltmek, respiratuvar kasların kuvvet ve dayanıklılılğını arttırmak, torakoabdominal hareketi optimal duruma getirmek, solunum yükünü dolayısıyla dispneyi azaltmak ve anksiyeteyi baskılamak açısından faydalı olabilmektedir. Solunum kasları fonksiyonlarının bozulması özellikle kronik akciğer hastalıklarında dispneye, egzersiz limitasyonuna ve hiperkapniye katkıda bulunur. Bu nedenle, stabil ve solunum kas kuvveti zayıf olan hastalarda solunum kaslarının kuvvet ve dayanıklılığını arttıran inspiratuvar ve ekspiratuvar kas eğitimi dispneyi, nokturnal desaturasyon zamanını azaltmak, egzersiz kapasitesini ve yaşam kalitesini düzeltmek amacıyla verilebilir.

Pulmonary diseases can cause exercise intolerance due to ventilation limitation, pulmonary gas exchange abnormalities, peripheral and respiratory muscles dysfunction, cardiac dysfunction, psychosocial comorbidities, and lack of motivation. Although there are limitations in the context of evidence-based medicine, bronchial hygiene techniques are indicated to increase mucus excretion in patients with chronic obstructive pulmonary disease, chronic bronchitis, and bronchiectasis because mucus accumulation in these diseases causes decreased pulmonary function and increased mortality and morbidity. Controlled breathing techniques can be beneficial in reducing dynamic hyperinflation of the thorax and improving gas exchange, increasing the strength and endurance of respiratory muscles, optimizing thoracoabdominal movement, reducing respiratory load and thus dyspnea, and suppressing anxiety in conscious and cooperative patients. Impairment of respiratory muscle functions contributes to dyspnea, exercise limitation and hypercapnia, especially in chronic lung diseases. Therefore, inspiratory and expiratory muscle training, which increases the strength and endurance of the respiratory muscles, can be given in stable patients with weak respiratory muscle strength to reduce dyspnea, nocturnal desaturation time, and improve exercise capacity and quality of life.