Mimarlıkta Zanaat Bilgisinin Dijitalleştirilmesi: Çevrimler ve Aktarımlar

Abstract

Bilgisayar destekli tasarım ve üretim araçlarına olan erişimin artmasıyla birlikte sonuç ürünün deneysel ve yinelemeli yapım süreçleri sonunda ortaya çıktığı zanaat üretimi, mimarların ve tasarımcıların ilgisini çekmiştir. Tasarım ve yapım ortamının potansiyelini yaratıcı şekilde kullanma olarak tanımlanan dijital zanaatta ise, sadece fiziksel değil dijital nesne, veri ve algoritmalar da dijital zanaatkarın geliştirip kollektif şekilde paylaştığı ürünler haline gelmiştir. Bu güncel zeminde, yeni dijital ortamlar kurgulamak, araştırılması gereken yeni bir alan olarak karşımıza çıkmaktadır. Mimarlığın zanaatla etkileşimde olduğu noktalarda, dijital ve fiziksel ortamlar arasındaki bilgi türlerinin çevrimi ve aktarımına ilişkin literatür çalışmalarının, ilgili çalışmaların sınıflandırılması açısından sınırlı olduğu izlenmiştir. Bu makale kapsamında, mimarlıktaki yapım süreçlerinde işlenen bilgi türleri arasındaki çevrimlerin dijital zanaat bağlamında kullanım olanaklarının ortaya konulması amaçlanmaktadır. Bu makalenin özgün katkısı olarak; dijital miras çalışmaları, geleneksel zanaat yapım süreçlerinin çözümlenmesi ve hibrit yapım ortamları geliştirilmesi mimarlığın zanaat ile temasta olduğu noktalar olarak belirlenmiş ve bu noktalar örnekler üzerinden açıklanmıştır. Makalenin sonuç bölümde ise mimarlıkta yapım bilgisinin parametrik hale getirilmesi ve dijitalleştirilmesi konusundaki potansiyeller ve kısıtlar tartışılmıştır.

Ongoing discussions about the circular economy and the rise of maker culture, driven by the widespread use of computer-aided design and manufacturing technologies, have sparked increased interest in crafts among designers and architects. The craft ethos, which includes designing, making, transforming, and repairing using existing and locally available resources, fosters innovative and sustainable design practices. However, there is a recognized need for new methods to adapt the labor-intensive, manual, and iterative processes of traditional crafts for building and industrial applications. In response, efforts are underway to document and record both tangible and intangible cultural assets and to integrate craft knowledge into contemporary design processes. These efforts are transforming design by incorporating insights and techniques from traditional crafts into new design domains. In architecture, new methods are suggested to preserve and transfer the personal and local knowledge that has developed over many years. Data sets to train generative artificial intelligence poses various challenges for intuitive processes such as crafts, where tacit knowledge is produced and transferred through the master-apprentice relationship. Thus, to implement craft knowledge to architectural design, this knowledge must be codified and formalized, that is, defined with parameters and rules. Craft processes are parameterized and digitalized through translations and transfers of knowledge such as embedded, explicit, implicit and tacit. In this emerging field of digital craft, the goal is to create a hybrid design and production process that integrates the human factors into computational design processes through a learning-by-doing approach. Therefore, all types of data, algorithms, tools and techniques acquired and simulated are within the digital craftsman's toolset along with the physical tools and techniques. The parametrization and digitalization of craft knowledge allow open-source materials to be distributed and preserved through digital platforms known as virtual guilds. Creating new digital techniques and therefore mediums for digital craft processes is a new research area that needs to be explored by architects and designers. It has been observed that literature studies on the translations and transfer of knowledge types between digital and physical mediums in architecture are overlooked in terms of categorization of digital craft studies. This article aims to reveal the possibilities of using these knowledge cycles in the digital craft processes within architectural design. The literature review shows that digital craft studies in architecture were carried out under three categories. These are the digitalization of craft knowledge in digital heritage studies, decodifying traditional craft processes to generate digital models and hybridizing the making process by integrating the human factors into the fabrication processes. The potentials and limitations encountered in digital craft processes will be discussed as final remarks.