Transdisipliner Ybm Ekosisteminin İş Birliği ve İletişim Parametrelerinin İncelenmesi

Abstract

Bina yapım süreci mimarlık, mühendislik, inşaat olmak üzere farklı disiplinden uzmanları ortak paydada bir araya getirmektedir. Bu disiplinler kendi içlerinde tartışılabilir olsalar da aslında 'YAPIM-YAPI' tüm bu disiplinlerin kesiştiği bir alanı tarif eder bu yüzden disipline özel araçların, metotların varlığı bu alanı tanımlamak ve yönetmek için yetersiz kalır. Yapı Bilgi Modellemesi (YBM) fikirden başlayıp yapının yıkım sürecine kadar tüm koordinasyon, iletişim ve iş birliği sürecini kapsayan bir süreçtir. YBM, çok boyutlu modelleme, parametrik modelleme, obje odaklı modelleme ve birlikte çalışabilirlik unsurlarını bir arada bulundurma potansiyeliyle beraber mevcut tüm süreçlerin bütün bir sistem olarak ele alınabildiği bir 'insan faaliyeti' olarak tanımlanmıştır. Bu potansiyeli ortaya çıkarmak süreç içinde tüm bu unsurların etkin kullanımıyla sağlanır. YBM'nin dijital platformu semantik ve geometrik bilgilerin uygulanmasıyla sınırlıdır. Ve günümüzde YBM dijital bir temsil ya da koordinasyon olarak anlaşılmakla beraber aynı zamanda bu odakla beraber gelişmektedir. Ancak YBM dijital ortamla sınırlı değildir. Gerçek dünyadan dijital dünyaya yayılmış bir ekosistemdir. Bu bağlamda, tezin problem tanımı YBM'nin gerçek dünya koşullarındaki yaratıcı iş birliği potansiyelinin araştırılması gerekliliğine dayanmaktadır. Bu tez, disiplinler ötesi bir tasarım ve yapım projesi olan su tutucu örnek vakası dahilinde yeni perspektifleri keşfetmek için katılımcılar arası iletişim ve iş birliği parametrelerini araştırmaktadır. Tez kapsamında, örnek vakadaki odak grup toplantılarına meteoroloji, biyomimikri, mimari, malzeme bilimi ve moleküler dinamik gibi su hasadı ile ilgili uzmanlaşmış çeşitli disiplinlerde olan altı uzman davet edilmiştir. Sorunu disiplinler ötesi bir ortamda yeniden çerçevelemek için odak grup toplantıları gerçekleştirilmiştir. Toplantılar katılımcıların izni ve öncelikli olarak gerekli olan İnsan Araştırmaları Kurulu onayıyla görsel ve işitsel olarak kayıt altına alınmıştır. Veri toplamak amacıyla video kayıtlarının deşifreleri çıkartılmıştır. Deşifrelerden iletişim analizinde uzmanlar ve toplantılar arasındaki farklılıklar belirlenmiş ve bu farklılıklara göre analiz edilmiştir. Bu incelemeler sonucu tasarım sürecindeki disiplinler arası iletişimin nasıl kurulduğu ve nasıl var olduğu bu ortak alanlarda sorunu nasıl ele aldıklarına dair bulgular edinilmiştir. Bulgular, sözlü iletişime farklı ölçeklerden bakmanın katılımcılar arası bağlantı noktalarını bulmayı sağladığını göstermektedir bu bağlantılar tasarım sürecine dair iletişim parametrelerini de ortaya koymaktadır. Her uzman tartışmaya yeni bir bakış açısı sunarak yenilikçi bir ortam oluşturur. Ancak ortak bir problem, fikir ya da bilindik bir örnek üzerinden bu yenilikçi ortam doğar. Bu ortaklıklar insanın mevcut bulundurduğu bilgi ve tecrübelerine dayanır. Bu nedenle bu yanları göz ardı etmek bu ortak alanlarda çözüm üretme kapasitesini düşürür. YBM ortamında bu mevcut insani unsurları dijital araçlarla beraber ele almanın bir yolunu bulmak, yenilikçi ve bütüncül ortamı yaratmak için önemlidir.

In building production, architects, civil engineers, electrical engineers, and mechanical engineers work together to produce a common denominator product. While the activities in the Architecture, Engineering, and Construction (AEC) industry can be discussed within themselves, 'building' is located at the intersection of these disciplines. Discipline-specific models and methods are insufficient to explain and manage this intersection area. The Building Information Modeling (BIM) ecosystem provides a collaborative environment that includes all disciplines, from idea to demolition of the building. BIM is defined as a human activity that is approached as an integrative system with gathering elements such as n-dimensional modeling, parametric modeling, object-oriented modeling, and interoperability. The emergence of the potential of BIM is provided with the effective deployment of these elements. The digital platform of BIM is limited to implementing semantic and geometric information. BIM, currently known as a digital representation or coordination, has also grown in this perspective. However, the BIM ecosystem is an ecosystem that expands from the real world to the digital world. In this sense, the thesis is based on exploring collaborative potential of the BIM ecosystem, and the aim of the thesis is to investigate the BIM ecosystem's real-world conditions utilizing transdisciplinary collaboration. This thesis investigates communication and collaboration parameters among participants for exploring new perspectives within the Fogcatcher case study, which is a transdisciplinary design and building project. In the scope of the thesis, six experts specializing in various disciplines related to water harvesting, such as meteorology, biomimicry, architecture, material science, and molecular dynamics, are invited for focus group meetings in the case study. The focus group meetings are held to reframe the problem in a transdisciplinary environment. The meetings are recorded as visual and audio with participants' permission and the Human Research Evaluation Board's approval. The video recordings are deciphered for data collection. Differences among experts and meetings are specified and these differences are analyzed. The transcriptions are analyzed based on differences between experts and meetings in the communication analysis. In conclusion, this collaborative ecosystem emerges in terms of a common problem, idea, or well-known example. These associations are based on background information and experiences of humans. Neglecting these associations decreased the capacity of creating solutions in the 'building.' Finding a way to approach human aspects with the digital environment is essential to create an innovative and integrative environment in the BIM ecosystem.