Structure and Fragment in Architectural Practice

Abstract

This paper is a part of the thesis titled “Structure and Fragment in Architectural Practice”, which is studied at the Department of Architecture at TOBB ETU. The thesis argues that the visual culture environment has become dominant, and this has affected the practice of architecture. In addition, it states that during the production of images, the linear process that starts with an idea and ends with a product disappears. Therefore, the fragments of the product become important rather than the final product. Accordingly, the thesis explores alternative ways of understanding the processes and products of architectural practice in the context of fragment and structure relationship. Every image is both a structure and a fragment. While fragments create various structures by associating with other fragments, these structures are divided into various fragments endlessly. The relationship between the fragment and the structure, which this article’s focal point, focuses on the fragment and the intellectual outputs of the structure, that is constantly reconstructing itself. Looking from the framework of the structure and fragment relations offers a new perspective to understand and interpret today's architectural practice with its processes, objects, and images. Accordingly, in this article, in addition to the theoretical framework, the practices of two architects, Şevki Pekin and Mehmet Konuralp, who were awarded the Mimar Sinan Grand Award, are interpreted the discussion of the fragment-structure communication potentials. Materials such as photographs, interviews, videos, and visual maps were used for discussion. Fragment-structure maps of the professional practices of these two architects were produced and the QR Codes of these maps are presented in this paper.

Bu çalışma, TOBB ETU Mimarlık bölümünde çalışılmakta olan “Mimarlık Pratiğinde Kurgu ve Fragman” adlı tezin bir parçasıdır. Tez, görsel kültür ortamının baskın hale geldiğini ve bunun da mimarlık pratiğini etkilediğini savunur. Ek olarak görsel üretiminde, bir fikir ile başlayan ve bir ürün ile biten doğrusal sürecin ortadan kalktığını ve böylece sonuç üründen ziyade onun parçalarının önem kazandığını belirtir. Buna bağlı olarak tez, fragman ve strüktür ilişkisi bağlamında mimari pratiğin süreçlerini ve ürünlerini anlamanın alternatif yollarını araştırır. Her imge hem bir kurgu hem de bir fragmandır. Fragmanlar, diğer fragmanlar ile ilişkilenerek çeşitli kurgular oluştururken, bu kurgular sonsuz biçimde çeşitli fragmanlar haline bölünür. Bu makalenin odaklandığı fragman ile kurgu arasındaki ilişki, sürekli kendini yeniden inşa eden fragman ve kurgunun entelektüel çıktılarına odaklanmaktadır. Kurgu ve fragman ilişkileri çerçevesinden bakmak günümüz mimarlık pratiğini süreçleri, nesne ve imgeleriyle anlamak ve yorumlamak için yeni bir bakış açısı sunar. Buna bağlı olarak bu makalede teorik çerçevenin yanı sıra Mimar Sinan Büyük Ödüllü iki mimarın Şevki Pekin ve Mehmet Konuralp’in pratikleri fragman-kurgu iletişiminin potansiyellerini tartışmak üzere ele alınmaktadır. Tartışma için, fotoğraflar, röportajlar, videolar ve görsel haritalar gibi materyaller kullanılmıştır. Bu iki mimarın mesleki pratiklerinin fragman-kurgu haritaları üretilmiş olup bu haritaların karekodları sunulmaktadır.