Concept of Tectonics in Architectural Education

Abstract

Mimarlığın mekanını yaratması veya üretmesi farklı bir çok biçimde ve anlayışla açıklanabilir. Mekanın düşüncede ve pratik olarak yaratılmasının veya üretilmesinin, mimarlığın asal eylemi veya odağı olarak, ilgili zamanın barındırdığı teknolojik, kültürel, sosyal, felsefik veya yapısal verilerle ilişkili bir kavrama biçiminin sonucu olduğu; mekanın yaratılması veya üretilmesine yönelik ifadeleri araştırmanın da zamana, kuramsal okuma biçimine ve mimarlığa etki eden, örneğin teknoloji veya kültür gibi unsurlara bağlı olarak anlam kazandığı söylenebilir. Bu çalışma, mekanın yaratılmasına ilişkin kuramsal ve pratiğe yönelik ifadelerin, zamana ve koşullara göre, farklı etkenler bağlamında, farklı içerikler edinebileceği ve güncel koşullarda yapılacak yeni okumaların, farklı mekan kavrayışları olarak, yeni anlamlar üretebileceği tartışılmasını motivasyonunun kaynağı olarak görür. Bu bağlamda, örneğin bugünlerde, dijital üretim ve yazılım teknolojilerinin sağladığı olanakların mekanın yaratılması ve üretilmesine yaptığı etkinin araştırılması, güncel mimarlığın mekanın yaratılmasına yönelik tavırlarını anlamak ve bir mekan okuması oluşturmak için bir araştırma ve tartışma alanı doğurmuştur. Mekanın üretilmesi ve güncel teknolojilerin buna etkisinin sorgulanması olarak genellenebilecek bu araştırmanın mekanın yaratımı ve üretimi bakımından, dijital teknolojiler öncesi mekan üretimi göz önüne alındığında, geçmişten farklı anlayış ve yöntemleri kavramayı gerektirdiği iddia edilebilir. Böylece, mimarlık alanına etki eden teknoloji gibi bir faktörün ve de bundan önce mekanın yaratımı ve üretimine yönelik içeriğin, bugün güncel mimarlıkta mekansal üretimlerimizi düşünce ve pratik alanlarda nasıl etkilediği ve geçmişe göre neyin farklılaştığı üzerinden kuramsal bir tartışma yürütülmüştür. Bu çalışma, teknoloji ile birlikte güncel mimarlığın mekansal üretimlerinde, mimari tektonikler alanında, oluşan veya oluşacak değişim ve dönüşümleri tartışmaya açmıştır. Klasik ve dijital tektonik anlayışların günümüzde birbirlerine yönelik olanaklılıklarının olduğunu ve olanaklılıkların kavranmasının yeni tektonik anlayışın tanımlanması veya kavranmasını sağlayabileceğini iddia etmektedir. Bu çerçevede bu çalışma öncelikle James Gibson'ın olanaklılık kavramını kuramsal dayanak noktası haline getirmiş ve araştırmıştır. Sonrasında, bu araştırmanın sonuçları bağlamında eğitim alanında deneysel bir çalışma planlamıştır. TOBB ETÜ Mimarlık Bölümü 1. Sınıf düzeyinde yürütülen Yapı Teknolojileri MIM107 ve MIM108 dersleri kapsamında oluşturulan bu deneysel çalışma yeni tektonik anlayışın içeriğinin araştırılmasını ve tanımlanmasını sağlamıştır. Bu tez sonuçta klasik ve dijital tektonik anlayışlara bağlı olan; onlardan varlık bulan hibrit tektoniklerin kuramsal bir araştırma ve deney alanı olarak, mimari kuram ve pratiğin ilgili tüm alanlarında farklı ve yenilikçi yaklaşımları oluşturulabileceği sonucuna ulaşmıştır.

The creation of space in architecture can be explained in many ways and understandings. The ideational and practical creation or production of space, as the principal act or focus of architecture, is the result of a form of conception associated with the technological, cultural, social, philosophical or structural data contained in the relevant time. It can be said that researching expressions about the creation or production of space gains meaning depending on time, theoretical reading style and factors that affect architecture, such as technology or culture. This study sees the theoretical and practical expressions related to the creation of space can acquire different contents according to time and conditions, in the context of different factors, and the new readings to be made in current conditions that can produce new meanings as different conceptions of space as the source of its discussion. In this context, for example, investigating the effects of digital production and software technologies on the creation and production of space these days creates a research and discussion area in order to understand the attitudes of contemporary architecture towards the creation of space and to create a contemporary reading of space. This research, which can be generalized as the production of space and the questioning of the effect of current technologies on it, requires understanding different approaches and methods from the past in terms of the creation and production of space, considering the production of space before digital technologies. In addition, this study includes a discussion for the changes and transformations that have occurred or will occur in the spatial production of contemporary architecture, in the field of architectural tectonics, with the developing technology. Thus, it claims that classical and digital tectonic understandings have affordances for each other and understanding the affordances can enable the definition or comprehension of the new tectonic approach. In this framework, this study investigates James Gibson's concept of affordances as a theoretical basis. Afterwards, an experimental study in the field of education in the context of the results of this research is explained. This experimental study, which was created within the scope of Building Technologies MIM107 and MIM108 courses conducted at the first-year level of TOBB ETU Department of Architecture, provided the research and definition of the content of the new tectonic approach. This thesis depends on classical and digital tectonic understandings and concludes that hybrid tectonics, which emerged from them, as a theoretical research and experiment area, can create different and innovative approaches in all relevant areas of architectural theory and practice.